خبرهای یه غیبت طولانی

دختر شیرینم! از اینکه یه مدت طولانی نتونستم به وبلاگت سر بزنم و مطالب خوندنی رو برات بنویسم، متاسفم. البته باید خاطر نشان کنم که این مدت خیلی سرمون شلوغ بود که به صورت خلاصه برات توضیح میدم.

دلبندم! شنبه ٢٣ دی ماه خاله افسانه اومد پیشمون و یه چند روزی هم پیشمون بود. به همین خاطر تو رو هم میذاشتم پیشش و توی این هوای سرد مهد کودک نمی بردم. همچنین از این فرصت استفاده کردیم و با بابا رفتیم برات صندلی ماشین خریدیم. چون دیگه صندلی ماشین قبلی برات کوچیک شده بود و کم کم توش راحت نبودی. سه شنبه هم رفتیم خونه خاله افسانه تا صبح برای شرکت در مراسم چهلم دایی سیاوش بریم خوی. لذا به همراه عمو مسعود رفتیم خوی و یکشنبه هفته بعدش برگشتیم.

دخترکم! توی این فاصله هم عمو بابک اینا از مالزی اومده بودند و یه چند روزی مهمونمون بودند. ما هم بعد از برگشتن از خوی موفق شدیم اونا رو ببینیم. پارسا جون هم نسبت به آخرین باری که دیده بودیم خیلی بزرگ شده بود و هر از گاهی به خاطر گرفتن اسباب بازی از همدیگه، در کشمکش بودید و جالب اینجا بود که تا یکیتون یه اسباب بازی رو بر می داشت، اون یکی هم دقیقاً اون رو می خواست.

عسلم! بعد از رفتن مهمونامون به مشهد، روز پنج شنبه با کمال تاسف خبر دار شدیم خاله شیرین به آسمونها پرواز کردند و دیگه توی دنیای خاکی نیستند. به همین مناسبت از اینجا به همه بازماندگان به ویژه مامان مهین تسلیت میگیم و امیدواریم روحشون شاد باشه. ما هم برای شرکت در مراسم، همون شب رفتیم مشهد و شنبه شب برگشتیم.

عزیزم! از اینکه در طول این مدت چه توی مسیر خوی و چه توی مسیر مشهد صبوری کردی و ما رو اذیت نکردی ازت ممنونیم. هر چند توی هواپیما شیطونی میکردی و دوست داشتی تمام وسایل رو برداری و باهاشون بازی کنی ولی خیلی خوش اخلاق بودی و با تمام افرادی که نزدیکمون بودند ارتباط برقرار کردی و باعث شدی در طول سفر حوصلشون سر نره.

عزیزم! امیدوارم این دفعه برای خوشی سفر کنیم و به غیر از سلامتی، خبر دیگه ای نشنویم.