شیرین زبونی های آیلین

دختر نازنینم! هر روز بیشتر از روز قبل شیرین زبون تر میشی و بلبل زبونی میکنه. بطوریکه بعضی وقتها یه چیزایی میگی که من و بابا متعجب میشیم و خیلی مواقع هم میمیریم از خنده.

مامانی! نمیدونم چی بگم از طعم شیرین شنیدن احساسات لطیفت. دنیای شما بچه ها خیلی پاک و معصومه و به همین خاطر وقتی که دنیا رو از دید خودتون وصف می کنید، آدم به وجد میاد و به زندگی امیدوار میشه.

دلبندم! جالبه که از الان خاطرات بچگیت رو تعریف میکنی و بعضی وقتها از چیزهایی یاد میکنی که منو شگفت زده میکنی. بعنوان مثال یکدفعه بدون هیچ مناسبتی از رفتن به سینما و دیدن شهر موشها صحبت کردی و گفتی " مامان دادته رفتیم سینما و موشها رو دیدیم؟ آرال هم خوابیده بود ". این موضوع مربوط به مهر ماه پارسال است و جالبه که دقیقا آرال اون روز بیحال بود و روی صندلی سینما دراز کشیده بود.

یکبار هم با دیدن دایناسور توی کارتون، یاد رفتنمون به پارک ژوراسیک تهران افتادی. در حالیکه این موضوع مربوط به دی ماه پارسال بود و بعد از اون هم هیچ یادآوری از این موضوع نشده بود. از شنیدن اینها من خیلی خوشحال میشم. چون وقتی که تو رو میبردم اینجور جاها، خیلی ها میگفتن هنوز زوده براش و الان متوجه نمیشه. ولی دختر عزیزم! من دوست دارم همه چیز رو از نزدیک ببینی و تجربه کنی و معتقدم برای هیچ چیز زود نیست.

تا یادم نرفته بگم که برای بیان خاطراتت از دوران کودکیت، جمله ات رو اینطوری شروع میکنی " من اوچولو بودم .... ". یکی از لفظ های بامزه ات هم اینه که میگی " مامان فردانه! تو نبودی ... " بعدش ماجرایی رو تعریف میکنی که  همون موقع من خودم شاهدش بودم. اونقدر هم با هیجان تعریف می کنی که آدم دوست داره بگیره و بخورتت.

اینم عکست با دنیا و آرتین هستش. وقتی که اومده بودن خونمون، خیلی خوشحال بودی و کلی با هم بازی کردین. برای اولین بار هم بود که دیدم دوست داری آرتین رو بغلت بگیری. شاید به این خاطر که حس میکردی خیلی از تو کوچیکتره.

اینجا رفته بودیم خونه خاله افسانه و تو علاقه خاصی داشتی که روی پارتیشن بشینی.

مامان فردانه قربون این ژست گرفتنت بره.