دختر عزیزم

دختر نازنینم! جمعه صبح آقا جون از مشهد اومدند پیشمون و ما رو کلی خوشحال کردند. در ضمن کادوهای بسیار خوبی برات آوردند که یکی از آنها بافتنیهای خوشگل مامان مهین بود که خیلی خیلی ازشون ممنونیم. همچنین اون شب با هم رفتیم پارک دره فرحزاد و کمی قدم زدیم.

ولی از بد شانسی شنبه شب تب کردی و من از ترس اینکه تبت بالا بره، اصلاً خوابم نبرد و تا صبح بالا سرت بودم و بهت استامینوفن می دادم و مدام دست و پاهایت رو آب میزدم تا اینکه صبح بردیمت دکتر. بعد از دادن داروهای جدید، تبت قطع شد ولی هر چی میخوردی بالا می آوردی. ما هم دوباره نگران شدیم و یه دکتر دیگه بردیمت و از مهمونی رفتن منصرف شدیم. به همین خاطر آقا جون مجبور شدند تنهایی مهمونی بروند.

عزیزم! نمی تونم بگم از اینکه تو رو مریض و بی حال می دیدم چه احساس بدی داشتم ولی دعا میکنم برای هیچ کس، حتی دشمن آدم هم، چنین احساسی پیش نیاد. امیدوارم هرچه زودتر خوب بشی عسلم.